De laatste loodjes...

Het is alweer een hele tijd geleden dat we aan verslagje hebben gemaakt en voor iedereen die er misschien nog steeds van wakker ligt: we hebben de muis nog steeds niet gevangen! Het is een gehaaide donder, die het voor elkaar krijgt de pindakaas van de klem te snoepen en het keer op keer overleefd.

Maar al met al zijn we al bijna aan het einde van ons avontuur in Zuid Afrika. Nog maar twee nachtjes slapen en dan zit het erop.

De rode draad was de afgelopen anderhalve week zonder twijfel het jeugdhonk in aanbouw. Zoals we al hadden aangegeven niet het project waar het allemaal meezit. Maar goed, langzaam maar gestaag zijn we gekomen tot een heel acceptabel bouwwerk van 6 x 6 meter, waar de kids ruimte genoeg hebben om rond te hangen, te biljarten en een potje te darten. Het is alleen ontzettend jammer dat wij door alle tegenslag het eindresultaat niet gaan zien. We hadden het graag zelf ingericht en officieel geopend. Maar voor een deel van de aankleding heeft Carmen al wel gezorgd. Ze heeft op een van de wanden een prachtig schilderwerk gemaakt, waar Nederland en Zuid Afrika bij elkaar komen. De twee vlaggen die elkaar ontmoeten bij een hart in het midden, waarin een zwart en een wit kind geschilderd is. Dit staat symbool voor het feit dat onze Esbeeks kinderen er samen mede voor hebben gezorgd (door de verkoop van de ansichtkaarten) dat we het jeugdhonk hebben kunnen bouwen. Onder het schilderwerk de slogan 'If you can dream it, you can do it' om de kids er blijvend aan te herinneren nooit de moed op te geven als ze iets echt heel graag willen. Afijn, kijk de foto er maar op na. De bouw viel bij enkele van de moeders zo goed in de smaak, dat ze er wel hun huis van wilden maken.....haha. Maar daarbij moeten we wel zeggen dat dit de moeders waren die nu nog met hun gezin in een lange gang in de hoofdbouw op het terrein wonen.

Vorige donderdag hebben we met een groep kinderen een tweede hiphop les gehad van dansleraar Alvaro. Super leuk. Zelfs zo leuk dat Alvaro afgelopen maandag naar het HORH is gekomen om nog een keer met ze te oefenen voordat ze de ingestudeerde dans aan de moeders lieten zien. En sterker nog......met een beetje geluk gaat hij de kids die écht willen leren dansen wekelijks les geven. Dat zouden we helemaal geweldig vinden.

Na de dansles zijn wij naar Kenton-on -Sea gereden, waar we een overnachting en een gamedrive hadden geboekt in Sibuya wildpark. We sliepen in een geweldige en megagrote cottage midden tussen het wild. In alle vroegte zaten Carmen en Sterre ingewikkeld in een dekbedje samen naar de opkomende zon en het wild te kijken. Onbetaalbaar!
Rond 09.00 uur vertrokken we met een bootje naar de plek waar onze gamedrive begon. Een paar uur genoten van de natuur en de dieren, waarbij een ontmoeting met een duo witte neushoorns wel het hoogtepunt was. Ze kwamen ons tegemoet op een pad dat te smal was om elkaar te passeren. Bij toeval stonden we echter precies op een plek waar de dieren via een kleine omleidingsroute vlak langs onze open Jeep konden passeren. Mooi hoor. Al met al een heerlijk uitstapje waar we de motor voor de laatste week even goed hebben opgeladen.

Het weekend was redelijk rustig met Carmen's verjaardag op zaterdag en eerste Paasdag op zondag. Aan het strand was een festival/braderie/kermis georganiseerd waar we lekker hebben rondgeslenterd. En tweede Paasdag......bouwen! En dat geldt ook voor de dagen daarna. Onze kids voor het laatst naar school en wij op de bouw.

Vandaag zijn we voor de laatste keer met buurvrouw Lulu een township in geweest om de gedoneerde schoenen uit te delen. Maar deze keer hadden we ook kleding bij. dat we van een deel van ons opgehaalde geld hebben gekocht. Het wordt hier namelijk winter koelt 's-avonds al flink af. Daarom twee dozen warme kleding verdeeld onder een aantal gezinnen waar de nood erg hoog is. . En als het aan Luna had gelegen nemen we minimaal één klein, zwart kindje mee naar huis. Bij elk gezin waar een baby in huis was wilde ze het vasthouden, knuffelen en niet te vergeten.........schoentjes geven. Of ze nou pasten of niet! Maar wat is het fijn om aan het eind van de reis nog een klein beetje verschil te kunnen maken.

Het zit er bijna op.......