Omgang met kinderen

Inmiddels draaien we een aantal weken mee op ons project. En hebben we vele leuke, grappige en mooie momenten meegemaakt. Helaas zien we hier ook veel verdrietige dringen. Over het geld, althans het ontbreken van het geld hebben we het al gehad. Kinderen worden met regelmaat niet gevoed omdat er gewoon geen geld voor is. Dit is niet alleen bij de mensen die drugs en of alcohol verslaafd zijn. Dit geld ook voor de hardwerkende ouders die dus te weinig salatis ontvangen. ( € 70,- per maand waarvan € 28,- al naar het taxibusje gaat ).

Nu schrijf ik " hardwerkend" maar daar bedoel ik mee dat ze volledige werkdagen van 8 uur maken. Hardwerkend is naar onze maatstaven een ander verhaal.....
Veel van de functies hier omvatten niet meer dan 2 a 3 uurtjes doorwerken per dag.

Ons is ook verteld dat mensen zelf baantjes creeren.
Zo wordt iemand gevraagd als tuinman. Degene deelt zijn baan weer met 3 andere neven, nichten, broers, zussen en of vrienden zodat die ook weer een baan hebben. Zo heeft iedereen dus een beetje inkomen en een baan !

Of mensen geschikt zijn voor de baan.... daar wordt niet altijd naar gekeken. Zo hebben we bij de HORH een vrouw werken bij de kinderopvang die op zijn zachts gezegd niet van kinderen houdt. Ik ben ervan overtuigd dat ze dit werk puur voor het salaris doet. Dat is wel lastig om te zien. Soms zitten ze met zijn 3en bij de babyafdeling, laat ik hem zo maar even noemen. En er zijn meeatal 5 baby' s. Dit zijn kinderen vanaf 1 tot 2 jaar. Dagelijks als ik daar binnen kom zijn er minimaal 4 kinderen aan het huilen, meestal zijn het er 5. Ze staan in hun bedje en roepen om aandacht. En de 3 leidsters zitten met elkaar aan een tafel te kletsen en reageren totaal niet. Gisteren nog lag een meisje al langere tijd te huilen. Heel haar kussensloop was nat van haar traantjes. Wat bleek.... heel haar luiers was helemaal nat en vies. Ik vertelde dit aan de leidsters, waar ze niet blij mee zijn. En dan gaan ze eerst nog discussieren wie er moet verschonen.....

Een spelletje spelen, boekje lezen, Nee hoor. Roepen vanaf je stoel dat iets wel of niet mag is veel makkelijker.

Vandaag vertelde Sterre: " als je niet luistert dan moet je op je stoeltje gaan zitten. Als je dan nog niet luisterd moet je op je knieeen tegen de muur gaat zitten met je armen omhoog en gezicht tegen de muur. Oooh.... wat zijn wij blij dat we die tijd hebben gehad! Lijfstraffen? Ja, die geven ze. Maar niet op ons schooltje hebben ze gezegd. Van andere vrijwilligers, die elders in de town ships werken, horen we dat ook de liniaal nog gebruikt wordt. Wij zijn ook duidelijk geweest dat wij niet accepteren dat dit bij onze kinderen gebeurt.

Wellicht vinden ze ons heel raar hoe wij met onze meiden omgaan. Ohh ja.... nog iets raars: Onze dames krijgen druiven, appel, komkommer, wortel, paprika, annanas mee naar school ipv chips !! Echt raar ! Daar is kennelijk dan weer wel geld voor om elke dag een zakje chips mee te geven. En ooohhh wat raar dat veel kindjes ECHT waar zwarte stukjes tand hebben. Maar daar staat tegenover dat het meegeven van chips of snoep ook n vorm van window dressing is. Oftewel als we ze lekkers meegeven zien anderen niet dat ee eigenlijk geen geld hebben. Schaamte dus. Dat is natuurlijk wel triest.

Wilde deze kant van Zuid Afrika niet achterwege laten. Kinderen staan vaak onderaan in de rangorde. En dat is heel duidelijk te merken......
En Sterre en Luna: pfff die krijgen daar niks van mee. Met regelmaat stellen we de vraag of ze iets op hun hoofd hebben zitten. Maar hun koningskroontje is nog steeds onzichtbaar...... al hebben hun dit idee van niet.